Στο κρατικό καλεντάρι, η 21η Φλεβάρη αποτελεί για τα Γιάννινα την ημερομηνία της «Απελευθέρωσης». Η εθνικιστική αφήγηση πασχίζει να παρουσιάσει την οθωμανική περίοδο κυριαρχίας αυτής εδώ της περιοχής ως το απόλυτο σκοτάδι της καταπίεσης. Για να παρουσιάσει μετέπειτα τους καινούριους αφεντάδες, την ελληνική διοίκηση, ως το απόλυτο φως της ελευθερίας. Ατεκμηρίωτα, ανιστόρητα και ασύνδετα μεταξύ τους αφηγήματα επιστρατεύονται, από τη μια για να τσουβαλιάσουν την πολυπλοκότητα των κοινωνικών σχέσεων και δομών κατά τις περιόδους ακμής ή κατάρρευσης μιας αυτοκρατορίας, κι από την άλλη για να χρησιμοποιηθούν ως ιδεολογικό καύσιμο στα σημερινά πεδία σύγκρουσης ανάμεσα σε δυο έθνη-κράτη. Το σύγχρονο τουρκικό κράτος ως διάδοχος της οθωμανικής αυτοκρατορίας, συγκρούεται με τον κληρονόμο –δήθεν- της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας. Ελλάδα εναντίον Τουρκίας. Σαν να λέμε πολιτισμός εναντίον βαρβαρότητας, ήλιος εναντίον ερέβους, Δύση εναντίον Ανατολής…
Η κρατικά οργανωμένη προπαγάνδα απαιτεί από εμάς, τους «από τα κάτω», να ενσωματώσουμε την πατριωτική οπτική της Ιστορίας, να ξεχάσουμε την ταξική διάρθρωση των κοινωνιών μας και τέλος να συστρατευτούμε με τα συμφέροντα αυτών που, κατ΄ άλλα, μάς εκμεταλλεύονται και μάς καταπιέζουν καθημερινά. Κι αν είμαστε και μαθητές… να φοράμε ομοιόμορφα ρούχα, να περπατάμε στρατιωτικά υπό τον ήχο της σφυρίχτρας και να χαιρετάμε υπάκουα επίσημους και ανωτέρους. Εκεί κατατείνει το γεμάτο ανακρίβειες σχολικό βιβλίο της ιστορίας, η αναπαραγωγή των εθνικών μύθων από τον δάσκαλο, το κατσάδιασμα του γυμναστή στην πρόβα της παρέλασης και η απειλή αποβολής εκ μέρους του διευθυντή για όσους χάσαμε μάθημα στις πρόβες αλλά «ξεχαστήκαμε» να εμφανιστούμε στην παρέλαση. Να υπακούμε και να πειθαρχούμε σε αυτούς που μας ξεφτιλίζουν τη ζωή. Αυτός είναι ο στόχος.
Η κατήχηση στα πατριωτικά ιδεώδη είναι μια μεθοδική εργασία που το κράτος ξεδιπλώνει από την τρυφερή μας ηλικία. Κάθε στρατιωτική προετοιμασία δε είχε λιγότερες πιθανότητες επιτυχίας, εάν τα νεανικά μυαλά και κορμιά δε σμιλεύονταν από το καλέμι του εθνικισμού. Κανείς ενήλικας δε θα θεωρούσε «φυσιολογική» ροή τη στρατιωτική θητεία, εάν πρώτα δεν είχε εξοικειωθεί ως παιδί με τον βηματισμό σε σειρές, την ομοιομορφία της στολής παρέλασης, τα εμβατήρια της δημοτικής ή στρατιωτικής μπάντας και τις ιστορίες ηρωισμού κι ανδραγαθημάτων υπέρ «πίστεως και πατρίδος». Και με τη σειρά της, κάθε πολεμική εμπλοκή του ελληνικού στρατού -είτε στο παρελθόν, είτε στο μέλλον-, έχει ως βασικό μέλημα να εμπλέξει τα κορμιά και τα μυαλά μας στο «εθνικό χρέος». Εκεί γεννιέται ο μιλιταρισμός: στο μικροεπίπεδο της κοινωνικής εμπειρίας, στην χακί πειθάρχηση της νεανικής συμπεριφοράς, στο βούτηγμα των μυαλών στον πατριωτικό βούρκο. Εκεί ακριβώς είναι που πρέπει να ξεδοντιαστεί το αξιόμαχο των ενόπλων δυνάμεων. Στο μικροεπίπεδο των αρνήσεων. Εν προκειμένω, στην άρνηση συμμετοχής (και) στις παρελάσεις για αρχή, στη συλλογική πολιτική επίθεση στις μιλιταριστικές φιέστες για συνέχεια. Όποια επιθυμεί να προφέρει έστω και μια λέξη κατά του πολέμου, καλό θα ήταν να ξεκινάει από τις στρατιωτικές γιορτές του έθνους.
Παραμονές μιας ακόμη επετείου, της 21ης Φλεβάρη 2023, γεμίσαμε τα λύκεια και τους κεντρικούς άξονες της πόλης με μια αφίσα που εμπνεύστηκε από την εύστοχη και καταστασιακή παρέμβαση μιας χούφτας γυναικών στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2019, στους δρόμους της Ν. Φιλαδέλφειας.
*φορμά: 35*50 εκ., τιράζ: 650 αντίτυπα
Κarşıyız – εργοστάσιο αρνητικής συνείδησης – karsiyiz@riseup.net
Tags: karsiyiz, ιωαννινα©REBEL kollektiv, 2018