Δολοφονήθηκε από λεβέντες!
Όλες όσες δεν κοιμόμασταν κάτω από μια πέτρα τον Φλεβάρη του 2015, σίγουρα θυμόμαστε τον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώθηκε το κουβάρι της υπόθεσης της δολοφονίας του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Άλλωστε, εκείνη την εποχή, η μηντιακή κάλυψη των τεκταινόμενων ήταν διαρκής. Λίτρα κροκοδείλιων δακρύων έπεσαν στο μπλέντερ του κιτρινισμού και της κοινωνικής αγανάκτησης ζητώντας… τα κεφάλια των δολοφόνων στο πιάτο. Η κοινωνία της συγκάλυψης, αλλά και τα ΜΜΕ, ξαφνικά, βρέθηκαν να κλαίνε για το θάνατο κάποιου που το προφίλ του δε χωρούσε στο κάδρο που οι ίδιοι χτίσανε, το κάδρο των “κανονικών”.
Τι ειρωνεία! Τα δελτία ειδήσεων και οι φυλλάδες, βασικά όργανα του υπουργείου εσωτερικών στη χειραγώγηση και τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης, επικροτούσαν, οικοδομούσαν και συντηρούσαν τη φιγούρα του ισχυρού, του μάγκα, του λεβέντη και κακοποιητή ελληναρά, αναπαράγοντας για χρόνια ένα πρότυπο που πήγαινε πακέτο με την κατανάλωση, τον νεοπλουτισμό και την επιβολή. Κι ενώ τόσα χρόνια έχτιζαν, ήρθαν να θρηνήσουν και να χτυπήσουν συμπονετικά τις πλάτες των οικείων του θανόντα. Παρ’ όλο τον οδυρμό, οι δολοφόνοι έπεσαν στα μαλακά λόγω ταξικής θέσης, ισχύος και γνωριμιών στα υψηλά ράφια της πολιτικής ιεραρχίας, ενώ το περιστατικό κρίνεται πλέον ως ξεχασμένο.
Αρνούμαστε να συμμετάσχουμε στο μηχανισμό της κρατικά οργανωμένης λήθης και είμαστε αποφασισμένοι να διατηρήσουμε τη συλλογική μας μνήμη και να διαφυλάξουμε την κινηματική ερμηνεία για τέτοια γεγονότα. Επ’ αφορμή αυτού αποφασίσαμε να αναρτήσουμε αυτοσχέδια μπάνερ στη μνήμη του Βαγγέλη Γιακουμάκη έξω από τη Γαλακτοκομική Σχολή στον Κατσικά, αλλά και σε διάφορα σημεία της πόλης.
*Η μήτρα που χρησιμοποιήσαμε ανήκει στην ομάδα Political Stencil.
Κarşıyız – εργοστάσιο αρνητικής συνείδησης – karsiyiz@riseup.net
Πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1623738
©REBEL kollektiv, 2018